Lekarz kardiochirurg, transplantolog, naukowiec i klinicysta, nauczyciel akademicki Ślaskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach

Żonaty – żona Hanna (mgr farmacji i analityk i medycznej), 4 dzieci, 6 wnucząt

Absolwent Wydziału Lekarskim AM we Wrocławiu (1974r. - studia z wyróżnieniem i prawem wyboru miejsca pracy) Doktorat we Wrocławiu 1979 r. , habilitacja w 2001 r. w Katowicach, tytuł naukowy profesora zwyczajnego 2003 r.

W latach 1980-1985 odbył staż naukowo-szkoleniowy na Uniwersytecie w Utrechcie, Holandia, gdzie był inicjatorem programu bezpłatnego operowania 512 dzieci z Polski z wrodzonymi wadami serca. Po powrocie z Holandii w sierpniu 1985 r. na zaproszenie prof. Zbigniewa Religi został zatrudniony w Klinice Kardiochirurgii Wojewódzkiego Ośrodka Kardiologii (obecnie Ślaskie Centrum Chorób serca w Zabrzu), gdzie należał do jego najbliższych współpracowników.

W latach 1989–1990 został oddelegowany do pracy w nowo powstającej Klinice Kardiochirurgii w Katowicach-Ochojcu. W 1990 r. na życzenie Zbigniewa Religi powrócił do Zabrza, gdzie pełnił funkcję zastępcy kierownika Kliniki.

Od 1993 r. w wyniku konkursu został Dyrektorem Śląskiego Centrum Chorób Serca w Zabrzu (dawniej Wojewódzki Ośrodek Kardiologii). funkcję tą sprawuje z powodzeniem do chwili obecnej modernizując i przekształcając Ślaskie Centrum Chorób Serca w Zabrzu w jeden z wiodących szpitali kardiologiczno-kardiochirurgicznych dla dzieci i dorosłych w Polsce.

Od roku 1999 do chwili obecnej kieruje Katedrą i Oddziałem Klinicznym Kardiochirurgii i Transplantologii SUM.

Wiedzę i kwalifikacje z zakresu kardiochirurgii i transplantologii pogłębiał i doskonalił podczas wielokrotnych wyjazdów na szkolenia naukowe w renomowanych ośrodkach zagranicznych (Holandia, Francja, Niemcy, Wielka Brytania, USA). Specjalizację z zakresu chirurgii ogólnej uzyskał w 1981 r., kardiochirurgii w 1988 r., a transplantologii klinicznej w roku 2003.

W pracy naukowo-badawczej zajmował się m.in.: rewaskularyzacją tętniczą choroby niedokrwiennej serca, operacyjnym leczeniem zaburzeń rytmu serca. Wspólnie z Prof. Z.Religą rozpoczął pionierskie w kraju badania nad chirurgiczną reperfuzją i rewaskularyzacją w świeżym zawale serca.

Wspólnie z Prof. Z.Religą rozpoczął pierwsze w Polsce operacje w przewlekłej zatorowości płucnej. Inicjator małoinwazyjnych technik w kardiochirurgii zastawkowej, endoskopowych ablacji w migotaniu przedsionków, leczenia endowaskularnymi technikami tętniaków aorty piersiowej.

Rozwinął program leczenia pozawałowo uszkodzonej lewej komory, uznany za jednego z liderów międzynarodowego programu STICH i autor, współautor prac z tego zakresu. Inicjator badań i zastosowań klinicznych biologicznych protez naczyniowych. Asystował przy pierwszych wykonywanych w Polsce przez Z. Religę transplantacjach serca, zabiegach transplantacji serca i płuc oraz zabiegach wszczepienia sztucznego serca człowiekowi.

W 2001 r. wykonał z powodzeniem jako pierwszy w Polsce jednoczesną transplantację serca i płuc. W 2000 r. rozpoczął program chirurgicznej ablacji w utrwalonym migotaniu przedsionków. Kierowane przez M. Zembalę Śląskie Centrum Chorób Serca w Zabrzu otrzymało wiele zaszczytnych nagród i wyróżnień. Uhonorowany m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

Laureat Orderu Uśmiechu (2004) i tytułu Menedżera Roku (2004). W roku 2005 podczas Kongresu STS w Tampa (USA) wspólnie z T.Kukulskim i R.Przybylskim otrzymał prestiżowe wyróżnienie „CUORE A CUORE AWARD” za szczególne osiągnięcia w pozawałowej rekonstrukcji uszkodzonego serca i pozycję lidera europejskiego w programie ciężkiej niewydolności krążenia.

W roku 2008 otrzymał od Minister Zdrowia Ewy Kopacz nagrodę zespołową za wdrożenie pierwszego w Polsce programu transplantacji płuc. W 2009 r. otrzymał odznaczenie Prezydenta Ukrainy /W.Juszczenko/ Order „Za zasługi” trzeciego stopnia. W 2010 roku prof. Marian Zembala otrzymał Medal Gloria Medicinae za ofiarną służbę ludziom, za najwyższy szacunek dla zdrowia i życia ludzkiego, za sumienne i godne wykonywanie sztuki leczenia, za podtrzymywanie honoru i szlachetnych tradycji stanu lekarskiego, za tworzenie nieprzemijających wartości dla dobra Polskiego Towarzystwa Lekarskiego.

Został wyróżniony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2011), nagrodą „Brylantowy Lider Ochrony Zdrowia” Został wyróznionyw roku 2012 przez Papierza Benedykta XVI papieskim medalem „Pro Ecclesia et Pontifice” Z wyboru został w latach 2010-2012 prezydentem Europejskiego Towarzystwa Chirurgii Serca i Naczyń (ESCVS).

Decyzją Minister Zdrowia Pani Ewy Kopacz 19 grudnia 2008 r. został powołany na Przewodniczącego Rady Naukowej przy Ministrze Zdrowia. Od 13.07.2011 r. pełni funkcję konsultanta krajowego w dziedzinie kardiochirurgii. Minister Zdowia (06.15-11.2015) Prezes Europejskiego Towarzystwa Chirurgii Serca i Naczyń (2017-2018) Prezes Elekt Polskiego Towarzystwa kardio-Torakochirurgów (od 2017 r.)

Pasje - muzyka, żeglarstwo, poezja i pomoc szkoleniowo-humanitarna dla krajów rozwijających się (Ukraina, Kosowo).

Inicjator rozwoju kardiologii inwazyjnej i nowoczesnego leczenia zawału serca oraz nowoczesnej kardiochirurgii na Ukrainie (Lwów, Łuck, Kijów, Dniepropietrowsk, Donieck, Zaporoże).

Bierze udział w sesjach:

POWRÓT